Main Article Content

María Álvarez de la Granja
Universidade de Santiago de Compostela
Spain
Vol 2 (2010), Pescuda
Submitted: 11-11-2013
Copyright How to Cite

Abstract

This paper looks at a sub-group of proverbs with no main verb such as Trastes vellos, ao faiado (Old junk, to the attic); Amigos, poucos e bos (Friends: few and good [ones]) or Nin bo coxo nin bo noxo (No [such thing as a] good cripple, no good contempt). It inquires into how the two parts of which such proverbs normally consist may be linked, or (to a lesser extent) what notions are interpolated to achieve a reading of a phrase (or coordinated phrases) in a predicative sense. The conclusion reached is that the commonest values are those which are either semantically empty or have a generic meaning, and which can be paraphrased with be, have, exist or get, though other conceptually richer values (e.g. 'be the best', 'eat' or 'plough') may also be encountered. The article poses the question of how a unique interpretation is achieved in such cases: this may come about, for example, because of the presence of complements that leave no doubt about the kind of event described or prescribed, or be due to recurring patterns already associated with a given interpretation. It also discusses the fact that some proverbs do have ambiguous interpretations, arguing that such issues generally find an explanation in the fact that at the time when the expressions in question were first consolidated the issue was not present, or not to the same extent, and has only come about owing to new circumstances in contemporary life.

Article Details

References

Benavente Jareño, Pedro / Xesús Ferro Ruibal (1994): Refraneiro galego da vaca. Santiago de Compostela: Centro de Investigacións Lingüísticas e Literarias Ramón Piñeiro.

Carballeira Anllo, Xosé Mª (coord.) (20092): Gran dicionario Xerais da lingua. Vigo: Xerais.

Covarrubias, Sebastián de (19952): Tesoro de la lengua castellana o española (edición a cargo de Felipe C. R. Maldonado). Madrid: Castalia.

Ferro Ruibal, Xesús (2002): Refraneiro galego máis frecuente. A Coruña: A Voz de Galicia / Galaxia.

Ferro Ruibal, Xesús (2008): “Refraneiro de Grou (Lobios) recollido por Bieito Fernandes do Palheiro”, Cadernos de fraseoloxía 10, 241-253.

Garrido Palacios, Manuel (1996): “Los 400 refranes recogidos en la aldea de Fonfría (Lugo)”, Revista de folklore 187, 30-36.

Santamarina Fernández, Antón (ed.) (2003a): Diccionario de diccionarios (versión 3). A Coruña: Fundación Pedro Barrié de la Maza (dispoñible en http://sli.uvigo.es/ddd/index.html).

Santamarina, Antón (dir.) (2003b): Tesouro Informatizado da Lingua Galega. Santiago de Compostela: USC (http://www.ti.usc.es/TILG). [1/10/2009].

Soto Arias, María do Rosario (2003): Achegas a un dicionario de refráns galego-castelán, castelán-galego. Santiago de Compostela: Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades (Cadernos de Fraseoloxía Galega, 3) (dispoñible en http://www.cirp.es/pub/docs/cfg03.pdf).

Taboada Chivite, Xesús (2000): Refraneiro galego (edición a cargo de Xesús Ferro Ruibal, Isabel Valiño Ferrín e Maite Veiga Díaz). Santiago de Compostela: Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades (Cadernos de Fraseoloxía Galega, 2) (dispoñible en http://www.cirp.es/pub/docs/cfg02.pdf).

Vázquez Saco, Francisco (2003): Refraneiro galego e outros materiais de tradición oral (edición a cargo de Josefa Beloso et al.). Santiago de Compostela: Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades (Cadernos de Fraseoloxía Galega, 5) (dispoñible en http://www.cervantesvirtual.com/FichaObra.html?Ref=28790).


Estudos

Alarcos Llorach, Emilio (1994): “Las frases: enunciados sin núcleo verbal”, en Gramática de la lengua española. Madrid: Espasa-Calpe, 384-389.

Álvarez de la Granja, María (1999): “Variación e sinonimia nas unidades fraseolóxicas. Caracterización xeral e proposta de tratamento lexicográfico”, Cadernos de lingua 19, 43-64.

Álvarez de la Granja, María (2010): “O tratamento lexicográfico dos verbos funcionais no marco da teoría da metáfora”, en Mª Dolores Sánchez Palomino (ed.), Lexicografía galega e portuguesa (anexo XIII da Revista Española de Lexicografía). A Coruña: UDC, 53-66.

Benveniste, Émile (1966 [1950]): “La phrase nominale”, en Problèmes de linguistique générale, vol. I. Paris: Gallimard, 151-167.

Coseriu, Eugenio (19862 [1977]): Principios de Semántica Estructural. Madrid: Gredos.

Gouvard, Jean-Michel (1999): “Les adages du droit français”, Langue française 123, 70-84.

Gutiérrez Ordoñez, Salvador (1992): “Estructuras predicativas de verbo ausente”, en GrammaTemas 1. León: Universidad, 117-142.

Jiménez Juliá, Tomás (1999): “Estructuras temáticas no verbales”, en Xosé Luís Couceiro Pérez et al. (eds.): Homenaxe ó profesor Camilo Flores, vol. I. Santiago de Compostela: USC, 17-52.

Lázaro Carreter, Fernando (1980): “La lengua de los refranes: ¿espontaneidad o artificio?”, Estudios de lingüística. Barcelona: Editorial Crítica, 219-232.

Meillet, Antoine (1906-1908): “La phrase nominale en indo-européen”, Mémoires de la Société Linguistique 14, 1-26.

Navas Ruiz, Ricardo (1963): Ser y estar. Estudio sobre el sistema atributivo del español. Salamanca: Almar.

Peira, Pedro (1988): “Notas sobre la lengua de los refranes”, en Pedro Peira et al., Homenaje a Alonso Zamora Vicente, vol. I. Madrid: Castalia, 481-489.

Rúa Aller, Francisco Javier (2007): “El mes de marzo en el folklore meteorológico leonés”, Revista de Folklore 315, 86-92.

Sevilla Muñoz, Julia (2007): “El valor etnolingüístico de los refranes”, en Germán Conde Tarrío (dir.): El componente etnolingüístico de la paremiología. Cortil-Wodon: E. M. E., 213-250.