*Becada e *becacina: dous castelanismos que non deberían incorporarse á lingua galega

Resumen

O obxecto deste artigo é documentar o proceso de adopción das denominacións ornitolóxicas castelás *becada e *becacina na lingua galega, así como argumentar en contra da súa incorporación e en favor da revitalización dos nomes propiamente galegos destas aves. Pártese da descrición das catro especies de aves limícolas que se designan con estes nomes (*becacina é máis xenérico e aplícase a Gallinago gallinago, Gallinago media e Lymnocryptes minimus, todas tres semellantes; *becada é máis específico, aplícase a Scolopax rusticola) e fálase das denominacións castelás e das denominacións propiamente galegas para estes paxaros, comentando a súa etimoloxía e motivación semántica. A seguir faise un percorrido diacrónico por publicacións ornitolóxicas especializadas e por diferentes traballos lexicográficos galegos, de tal modo que é posíbel datar a incorporación do nome castelán *becacina como galego a partir da década dos anos 70 do século pasado e *becada moito máis recentemente, a partir da década dos anos 90. Descríbese e explícase despois o proceso de incorporación, argumentando en prol da consideración dos dous termos como claros castelanismos.