Neste traballo investígase a evolución do consumo de recursos materiais nos países da Unión Europea-15 (UE-15) nos últimos 20 anos, co obxectivo de analizar se neles existe desmaterialización e que sectores a lideran. Como indicador de consumo material utilízase a pegada material, xa que indica todos os recursos que require unha economía. Utilizando os datos da pegada material e o PIB proponse un modelo que permite estudar a existencia de desmaterialización na UE-15. Os principais resultados mostran que a desmaterialización só ocorre de forma conxuntural tras a crise de 2008, recuperándose posteriormente o acoplamento entre o PIB e a pegada material.

O artigo aborda a problemática da xestión de residuos en Alxeria. O seu obxectivo é analizar as distintas políticas emprendidas polo goberno para poder responder os principios do desenvolvemento sostible e da economía circular desde a perspectiva dunha xestión sostible e integrada dos residuos. As análises realizadas mostran que as primeiras estratexias de xestión de residuos en Alxeria foron moi reactivas e constituíron unha resposta ao aumento exponencial dos residuos. Só a partir do ano 2016 a Estratexia Nacional de Xestión Integrada de Residuos constituíu un intento de regular este sector a través dun enfoque circular de rendibilidade e sustentabilidade.

Este artigo presenta un estudo de caso sobre o vínculo entre a xestión de residuos de plásticos en Marrocos (principalmente en Casablanca e Rabat) e as diverxentes condicións laborais dos traballadores (formais e informais) que conforman este sector, no contexto de transformación do sector cara á economía circular. Para iso, tomamos en conta a perspectiva de múltiples expertos/as na materia, así como da Administración pública encargada de xestionar o proceso de transición, do sector empresarial privado e mais dos propios recolledores. Este enfoque permitiunos coñecer as complexidades e os matices da transición da xestión de residuos en Marrocos e identificar os principais retos en materia de xustiza social asociados ao cambio cara a unha economía circular.

O cambio do actual sistema de lineal de extracción, produción e consumo cara unha economía circular (EC) foi anunciado como un xeito de reducir os impactos medio ambientais e sociais negativos da actividade económica humana. A Unión Europea (UE) comprometeuse a liderar a ruta cara unha EC global, co desenvolvemento dun mercado internacional de materias primas reciclables (MPR) como un dos principais pilares da súa estratexia. Porén, hai  fortes evidencias da distribución desigual do beneficio e o dano medio ambiental causado polo comercio internacional. Por tanto, o obxectivo dunha transición xusta global cara unha EC pode ser socavada se os mercados implicados continúan cos patróns previos de intercambio ecoloxicamente desigual. Para comprobar se isto é o caso, este estudo analiza o saldo físico comercial e os termos de comercio para os fluxos de comercio de MPR recentes dende, cara e entre os países membro da UE27.

Destácase a importancia dos modelos de negocio co enfoque da economía circular (EC) para cambiar as dinámicas daniñas que subxacen na cadea de valor do sector eléctrico e electrónico e reducir os residuos. O obxectivo é identificar medidas, particularmente financeiras e fiscais, acordes para o deseño e difusión de modelos de negocios circulares (MNC) en México. Utilizouse a metodoloxía do Policy Package. O procedemento consiste na revisión da literatura e un diagnóstico sectorial e da regulación ambiental, o deseño de medidas e o seu contraste para formular o paquete de medidas integrais. Conclúese que a aliñación sistémica da EC na regulación ambiental mexicana é un paso necesario para reorientar pautas de produción e consumo sustentables. É posible implementar MNC cun adecuado interface e sinerxías entre as estratexias gobernamentais e o sector empresarial nas diferentes fases da cadea de valor deste sector. Particularmente, as medidas fiscais e financeiras inflúen no comportamento dos axentes para o investimento, o aforro e para as súas provisións de custos e gastos, podendo orientar con iso os patróns de circularidade.

A estratexia de economía circular da Unión Europea asumiu entre os seus obxectivos principais a necesidade de reformar a lexislación de deseño ecolóxico e, en consecuencia, aprobou varios regulamentos para categorías específicas de produtos que regulan por primeira vez aspectos de eficiencia material, como a durabilidade ou a reparabilidade. A proposta do novo regulamento marco de deseño ecolóxico presentada pola Comisión busca ampliar o ámbito de aplicación da vixente directiva e xeneralizar o uso dos requisitos de durabilidade ou reparabilidade. Neste traballo estúdase que papel deben desempeñar os principios da economía circular no deseño ecolóxico dos produtos e en que medida as últimas reformas normativas son suficientes para promover produtos máis circulares. Aínda que se deron pasos importantes, como a obriga de ofrecer pezas de recambio para varios produtos, aínda se advirten algunhas carencias relativas ao ámbito de aplicación, ao deficiente desenvolvemento normativo ou ao rol da industria na elaboración das normas.

Este traballo céntrase na relación entre a densidade rexional de empresas e o crecemento das empresas da industria téxtil e da confección portuguesa para investigar como inflúe a súa agrupación xeográfica no devandito crecemento. A pesar da concentración desta industria na rexión Norte de Portugal en só catro polos, os nosos resultados mostran que a localización das empresas no clúster non é relevante para o crecemento cando se considera a industria no seu conxunto. Con todo, a análise desagregado mostra que a industria da confección si presenta tanto externalidades de localización como efecto de localización cruzada, mentres que a fabricación téxtil non presenta ningún dos dous. Ademais, os nosos datos empíricos revelan que o crecemento das empresas situadas no clúster está positivamente correlacionado co financiamento externo. Este resultado suxire que a localización se converte nun sinal de solvencia para as empresas e, en concreto, isto podería axudar a explicar por que as empresas de fabricación téxtil localízanse no clúster. Estes resultados son relevantes para os empresarios e os responsables políticos portugueses, xa que pon en perigo a asignación óptima dos escasos recursos no clúster téxtil portugués.

Este traballo aborda os determinantes da inserción laboral dos graduados en educación superior, utilizando un modelo de regresión loxística para identificar variables explicativas relacionadas con características socio-demográficas, de traxectoria académica e institucionais. A análise empírica baséase nun cuestionario anónimo en liña aplicado a un conxunto de graduados, de 2014 a 2019, en institucións portuguesas. Analizáronse arredor de cincocentas observacións. Aínda que os límites entre as universidades e as escolas politécnicas son menos obvios hoxe en día, aínda existen algunhas diferenzas entre os dous subsistemas de educación superior con respecto á adecuación do emprego á educación. As principais diferenzas están relacionadas co campo de estudo, o xénero e a necesidade de desprazarse a un distrito diferente do domicilio familiar para estudar e traballar. Tamén se atopan factores que melloran a probabilidade de adecuación educación-emprego, comúns a ambos os subsistemas, como son i) ter estudado "ciencias sociais, comercio e dereito" e "enxeñería, fabricación e construción", ii) obtido boas notas finais, e iii) ter participado en actividades extracurriculares de formación complementaria.